خوشبختانه کشور در ادبیاتِ برخورد با دنیاى زورگوى مستکبر و غربى هم پیشرفتهاى خوبى داشته است. امروز مسئولین کشور ما در پشت میز مذاکرات گوناگون، در تریبونهاى گوناگون، وقتى حرف میزنند، حرفهاى پخته، جامع، جالب و درست زده میشود. یکى از بخشهاى درگیرى و میدانها و عرصه‌هاى پیکار، عرصه‌ى حرف‌زدن‌هاى بین‌المللى است. اغلب رسانه‌هاى اروپائى، رسانه‌هاى صهیونیستى است؛ این را شاید بدانید، و بدانید. اغلب این رسانه‌هائى که اسمشان را در دنیا میشنویم، سرمایه‌داران صهیونیست از سالها پیش به فکر بودند، این رسانه‌ها را در اختیار گرفتند؛ خبرسازى میکنند، جهت‌سازى میکنند. خود همین رسانه‌ها به سیاستمدارها هم تلقین میکنند که چه بگویند. مسئله‌ى مهم این است. حالا سیاستمداران غربى هرچه خودشان خباثت و ملعنت دارند، به جاى خود؛ این خبرسازى‌ها را هم به آنها تلقین میکنند. یکى از حرفهاى رائج این است: ما بر ایران فشار وارد مى‌آوریم تا ایران به پاى میز مذاکره برگردد. کدام میز مذاکره؟ کِى ایران مذاکرات در مورد مسائل گوناگون جهانى را، از جمله مسئله‌ى هسته‌اى را ترک کرده بوده که حالا برگردد؟! این یک تقلب و خدعه‌ى تبلیغاتى است. ما تلاش میکنیم که ایران به میز مذاکره برگردد! این، خدعه و تقلب تبلیغاتى است. همین را در دنیا هى تکرار میکنند، هى میگویند، هى میگویند. این تعبیرات اینقدر تکرار میشود که به نظرم خود سیاستمداران غربى هم باورشان مى‌آید که واقعیت این است؛ در حالى که آن کسى که این شکل را، این جمله‌بندى را، این فرمول مطلب را اختراع میکند، مقصود دیگرى دارد. او از ایران نمیخواهد که به میز مذاکره برگردد؛ او میخواهد ایران هنگام مذاکره، در مقابل زورگوئى‌هاى غربى تسلیم شود. خب، جواب از طرف ایران این است که نخیر؛ شماها کوچکتر از آن هستید که بتوانید یک ملت انقلابىِ مبارزِ بصیرِ آگاه را در مقابل خواسته‌ها و مطامعِ خودتان به زانو دربیاورید. مشکل زورگوهاى سیاسى غرب این نیست که ایران بر سر قضیه‌ى هسته‌اى یا قضایاى دیگر مذاکره نمیکند؛ نه، مشکل آنها این است که ایران زیر بار حرف آنها نمیرود. و البته این مشکل باقى خواهد ماند؛ معلوم است.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مسئولان استان خراسان شمالی  ۹۱/۷/۲۵